(29.01) Kraj – zapowiedzi

Fundacja Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy organizuje dziś kolejną – 31. ogólnokrajową publiczną zbiórkę pod hasłem „Chcemy wygrać z sepsą!Gramy dla wszystkich – małych i dużych!. Sepsa to zespół objawów wywołanych przez niekontrolowaną, gwałtowną reakcję organizmu na zakażenie. W przebiegu sepsy w ciągu kilku godzin może dojść do niewydolności wielonarządowej, wstrząsu i śmierci. Finałowi WOŚP towarzyszą także akcje internetowe i wydarzenia zamknięte, które rozpoczęły się już w grudniu. Fundacja informuje, że ze środków zebranych w tym roku planuje kupić między innymi urządzenia do identyfikacji mikroorganizmów metodą spektrometrii masowej typu Maldi TOF oraz analizatory do diagnostyki molekularnej typu multiplex PCR do identyfikacji mikroorganizmów wraz z oznaczeniem lekooporności. Dzisiaj ostatnia szansa, żeby odwiedzić Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie w starej lokalizacji. W związku z przenosinami do nowo powstałego gmachu Muzeum na Cytadeli Warszawskiej, siedziba główna w alejach Jerozolimskich jest otwarta dla zwiedzających tylko do dzisiejszego popołudnia. Z okazji zamknięcia Muzeum przygotowało dla odwiedzających atrakcje, między innymi grupy rekonstrukcyjne, które przechadzają się po Muzeum. Dodatkowo, jak powiedział rzecznik Muzeum, Łukasz Szumański, dzisiaj będzie można obejrzeć inscenizację. „Zapraszamy Państwa do wojskowego obozu powstańców styczniowych” – powiedział rzecznik. „Powstańcy rozłożą się u podnóża skarpy. Będą konie, będzie kuchnia polowa. Chcielibyśmy w ten sposób uczcić 160. rocznicę wybuchu Powstania Styczniowego”. Otwarcie wystawy inauguracyjnej w nowej siedzibie na Cytadeli Warszawskiej planowane jest w połowie sierpnia. Dziś we Fromborku – mieście, w którym żył i pracował Mikołaj Kopernik – Poczta Polska zaprezentuje znaczek na 550. rocznicę urodzin astronoma. W ramach obchodów o 11.00 w archikatedrze we Fromborku metropolita warmiński, arcybiskup Józef Górzyński, będzie przewodniczył mszy świętej. Po eucharystii o 12.30 rozpoczynają się uroczystości w Nowym Pałacu Biskupim. Zaplanowano wystąpienie arcybiskupa Górzyńskiego, miejscowych władz, a także wykład „Mikołaj Kopernik jako administrator diecezji warmińskiej Sede Vacante” księdza profesora Andrzeja Kopiczki. Uroczystość zakończy koncert „Z głową w chmurach” w wykonaniu Pauliny Sadło oraz Marka Rogalskiego. Rok 2023 jest Rokiem Jubileuszowym Mikołaja Kopernika. Wiąże się z 550. rocznicą urodzin i 480. rocznicą śmierci astronoma, matematyka, prawnika, lekarza i duchownego. 45 lat temu, 29 stycznia 1978 roku, zmarł Stanisław Dygat, prozaik, dramaturg, felietonista i scenarzysta filmowy, autor powieści: „Jezioro Bodeńskie”, „Podróż”, „Disneyland”, „Dworzec w Monachium” oraz kilku zbiorów opowiadań. Jego utwory zostały przełożone na kilkanaście języków, a niemal wszystkie powieści zekranizowane. Stanisław Dygat jest też współautorem dwóch sztuk: „Zamachu” z Tadeuszem Brezą i „Nowego Świętoszka” z Janem Kottem. Zajmował się również tłumaczeniami, z angielskiego, francuskiego, czeskiego i rosyjskiego. Za najważniejszy przekład uznawany jest „Wieczór Trzech Króli” Szekspira i „Król Edyp” Sofoklesa. Był jedną z najbarwniejszych postaci życia literackiego i towarzyskiego powojennej Warszawy. Wraz z żoną – znaną aktorką Kaliną Jędrusik – skupiał wokół siebie liczne grono pisarzy, filmowców i sportowców. Był uważany za mistrza ironii i sarkazmu, a jego twórczość zalicza się do nurtu prześmiewczo-rozrachunkowego. Współpracował z wieloma czasopismami, między innymi z „Życiem Literackim”, „Przeglądem Kulturalnym” i „Polityką”. Wielką popularnością cieszyły się jego felietony z cyklu „Rozmyślania przy goleniu”. Pasjonował się również filmem, był znawcą kina amerykańskiego. Publikował w „Filmie” i „Ekranie”, był scenarzystą i twórcą dialogów. W latach 50. XX wieku pełnił funkcję kierownika literackiego Zespołu Filmowego „Iluzjon”. W 1964 roku podpisał słynny „List 34” w obronie wolności słowa, a w 1975 roku – „Memoriał 101” przeciwko zmianom w konstytucji, zakładającym przewodnią rolę Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej w państwie i podporządkowanie naszego kraju Związkowi Radzieckiemu. 110 lat temu – 29 stycznia 1913 roku – reżyser teatralny Arnold Szyfman otworzył w Warszawie prywatny teatr – Teatr Polski. Gmach został wzniesiony w niecały rok i został nowocześnie wyposażony, między innymi w pierwszą na ziemiach polskich scenę obrotową. Instytucja rozpoczęła działalność premierą „Irydiona” Zygmunta Krasińskiego w reżyserii Szyfmana ze scenografią Karola Frycza. Teatr Polski zyskał wkrótce rangę pierwszej sceny w kraju. W zespole artystycznym znajdowały się same sławy, między innymi Leon Schiller, Aleksander Zelwerowicz czy Stefan Jaracz. Arnold Szyfman przywiązywał wielką wagę do kształtu artystycznego i niepowtarzalnego stylu przedstawień. W Teatrze Polskim powstała pierwsza profesjonalna pracownia scenograficzna pod kierownictwem malarzy – Karola Frycza i Wincentego Drabika. Powołany przez Szyfmana teatr funkcjonował pod jego dyrekcją w latach 1913-1915 oraz już w niepodległej Polsce w latach 1918-1939. Po II wojnie światowej artysta także kierował Teatrem Polskim w latach 1945-1949 oraz 1955-1957. 29 stycznia 2013 roku, w setną rocznicę istnienia sceny, Teatrowi Polskiemu nadano imię Arnolda Szyfmana. Obecny dyrektor Teatru Polskiego, Andrzej Seweryn, w każdą kolejną rocznicę tego wydarzenia wystawia nową premierę. W tym roku jest to „Tango” Sławomira Mrożka w reżyserii Wawrzyńca Kostrzewskiego. 110 lat temu – 29 stycznia 1913 roku – zmarł Władysław Bełza, poeta, publicysta i autor utworów dla dzieci i młodzieży. Wielką popularność zyskał jego wiersz „Wyznanie wiary dziecięcia polskiego” z 1900 roku ze zbioru „Katechizm polskiego dziecka”, zaczynający się od słów: „Kto ty jesteś? Polak mały”. Bełza pisał w duchu patriotycznym, jest nazywany „piewcą polskości”. Stworzył wiele utworów dla dzieci i młodzieży, zajmował się publicystyką, ogłaszał prace z historii literatury poświęcone Adamowi Mickiewiczowi. Wydał takie tomiki wierszy, jak: „Z wiosny”, „Pieśni liryczne” czy „Z doli i niedoli”. Posługiwał się trzema pseudonimami: Władysław Piast, Władysław Ostrowski oraz Nie Wiem Kto. We Lwowie redagował i wydawał pisma dziecięce – „Promyk. Tygodnik dla Dzieci” oraz „Towarzysz Pilnych Dzieci”. W 1882 roku rozpoczął pracę w Zakładzie Narodowym imienia Ossolińskich w charakterze skryptora, który nadzorował czytelnię dla młodzieży. Z czasem objął funkcję naczelnika wydawnictwa książek i podręczników polskich. W 1883 roku – z Józefem Ignacym Kraszewskim i Antonim Małeckim – założył Macierz Polską. Była to pierwsza na terytorium dawnej Rzeczypospolitej organizacja wydająca tanie książki, by popularyzować literaturę piękną i wszechstronną wiedzę. Zmarł w 1913 roku. Został pochowany w Alei Zasłużonych na lwowskim Cmentarzu Łyczakowskim.Informacyjna Agencja Radiowa(IAR)w Siekaj