A co, jeśli talentem mojego nastoletniego dziecka jest „intelekt”, chęć zdobywania wiedzy, wnikliwość, ciekawość…, a zupełnie ignoruje bałagan w pokoju, nie potrafi utrzymać porządku przez kilka godzin? Czy to znaczy, że ja mam się na tym nie skupiać i wspierać go tylko w tym, co jest u niego mocne?

Nie, to by było ignorancją. Warto uczyć go porządku po to, żeby rozgardiasz nie utrudniał mu życia, ale nie ma sensu całej uwagi koncentrować na tym. Co do utrzymywania pokoju w czystości, możesz założyć plan minimum, a więcej uwagi poświęcać temu, w czym dziecko może naprawdę się spełnić. Jednym z moich najsilniejszych talentów jest komunikatywność. Łatwo więc nawiązuję kontakty, ludzie chętnie ze mną rozmawiają. Komunikatywni ludzie są świetnymi mówcami, dobrze prezentują się publicznie. Ale jest też ciemna strona tego talentu. Ja np. za dużo czasu tracę na gadanie o niczym. Przedłużające się wspólne picie kawy w pracy, obdzwanianie rodziny i przyjaciół, poruszanie w jednej rozmowie kilku wątków… muszę na to uważać i wyznaczać sobie granice. Więc nawet na rozmowę z tobą przygotowałam sobie plan.

Ciekawe jest przyglądać się sobie, jednak w konwencjonalnym modelu edukacji nie ma na to miejsca – nasze dzieci mają iść tą sama ścieżką, siedzieć w ławkach i w tym samym czasie realizować te same przedmioty.

Niestety tak to wygląda, ale widzę też, że to się zmienia. Coraz więcej nauczycieli i rodziców chce zmiany, korzystają z naszych szkoleń. Ostatnio koleżanka pokazała mi maila od wychowawcy swojego dziecka. Było to zaproszenie na rozmowę o mocnych stronach jej syna. To niezwykłe, bo najczęściej szkoła kontaktuje się z rodzicem, gdy dziecko coś przeskrobie. Zresztą pamiętam też ze swojego dzieciństwa, że gdy miałam same piątki, a trafiła się trója, to na niej skupiała się uwaga. Badania Gallupa pokazują, że nieprzeciętne wyniki osiągniemy w tym, do czego mamy predyspozycje. Osoby z bardzo różnymi talentami mogą dotrzeć do tego samego miejsca pod warunkiem, że będą rozwijały te cechy, które mają  najmocniejsze. Jeśli natomiast będziemy gonić za tym, co nie jest naszym potencjałem, to nawet po włożeniu dużego wysiłku nie będziemy w tym wyjątkowo dobrzy. Warto wiedzieć, że talent to jeszcze nie jest mocna strona. Dopiero świadome wykorzystanie talentu, praca nad sobą, daje efekt w postaci tego, że działamy efektywnie, że jesteśmy skuteczni i nasz talent doprowadza nas do wyjątkowych osiągnięć.

Co my, jako rodzice, możemy zrobić, by odkryć talenty dzieci i świadomie je rozwijać?

Oczywiście, zachęcam do zrobienia testu, z pomocą którego można odkryć talenty, ale już uważne obserwowanie dzieci przynosi bardzo wiele informacji. Warto czytać, by umieć nazwać talenty i zrozumieć, jak funkcjonują – to duży krok naprzód w odkrywaniu potencjału dziecka.

Patrycja Dreher – certyfikowany trener, współtwórczyni projektu „Utalentowana rodzina”, który wspiera dzieci, rodziców i nauczycieli w odkrywaniu swoich talentów. Mama trojga dzieci.