Zmarła aktorka Barbara Horawianka

Barbara Horawianka nie żyje dokumentacja Nie żyje Barbara Horawianka, aktorka znana z filmów: „Pociąg”, „Pasażerka”, „Samotność we dwoje” czy „Kochankowie z Marony”. W maju obchodziła 94. urodziny. Aktora zmarła wczoraj, dziś poinformowała o tym jej bratanica Maja Horawianka. Zagrała wiele ról, które przeszły do historii teatru, między innymi Tytanię w „Śnie nocy letniej” Szekspira, Molly w „Operze za trzy grosze” Brechta czy Podstolinę w „Zemście” Fredry. Przez lata współpracowała z Teatrem Polskiego Radia, w którym pojawiła się w licznych słuchowiskach Pracę aktorską zaczęła w grudniu 1951 w słynnym Teatrze Rapsodycznym w Krakowie. Potem występowała w krakowskich teatrach – Starym i Juliusza Słowackiego oraz w zespole Kazimierza Dejmka w Teatrze Nowym w Łodzi. W 1957 roku zdała aktorski egzamin eksternistyczny. Od lat 60. grała na deskach teatrów warszawskich: Narodowego, Dramatycznego, Na Woli, Na Targówku i Polskiego. Barbara Horawianka występowała także w filmie i telewizji, na koncie ma kreacje w kilkudziesięciu produkcjach, między innymi w filmach – „Kamienne niebo”, „Pensja pani Latter”, „Pułkownik Kwiatkowski, „Obywatel”, a także w serialach: „Stawka większa niż życie”, „W labiryncie”, „Plebania”. W Radiowym Teatrze Wyobraźni kreowała role w ponad 70 słuchowiskach, jak „Dymy nad Birkenau” Szmaglewskiej, „Nad Niemnem” Orzeszkowej, „Dziwne losy Jane Eyre” Brontë czy „Sejm niewieści” Bielskiego. Aktorka często występowała ze swoim mężem Mieczysławem Voitem. Odkąd zagrali razem Romea i Julię na początku lat 50. w krakowskim Teatrze Rapsodycznym, pojawiali się też w filmach, między innymi w „Krzyżakach” i „Samotności we dwoje”, a także w serialach. Za wybitne zasługi dla kultury polskiej i osiągnięcia w twórczości artystycznej, a także działalność na rzecz przemian demokratycznych została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Otrzymała też Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis””.(więcej) Barbara Horawianka urodziła się 14 maja 1930 roku w Katowicach. Od dzieciństwa marzyła, by zostać aktorką, jednak za namową rodziców rozpoczęła naukę w liceum handlowym. Potem zatrudniono ją w Centrali Handlu Sprzętu Przeciwpożarowego, co – jako wspominała po latach – było dla niej „czymś strasznym”. Nie zrezygnowała jednak z marzeń i uczyła się na pamięć tekstów poetyckich, które zaprezentowała dyrektorowi Teatru Rapsodycznego. W efekcie przyjęto ją do studia aktorskiego przy teatrze i zatrudniono w bibliotece. Horawianka ukończyła Studio Dramatyczne Teatru, będąc między innymi uczennicą profesora Józefa Gaczyńskiego. W okresie stanu wojennego wraz z grupą aktorów, między innymi z Jerzym Zelnikiem i Krzysztofem Tyńcem oraz z mężem Mieczysławem Voitem, występowała na koncertach poetyckich, spektaklach rocznicowych, przedstawieniach utworów religijnych i patriotycznych w Warszawie i w wielu miastach kraju. Była związana z Duszpasterstwem Środowisk Twórczych. Po śmierci męża w 1991 roku, aktorka przez pewien czas ograniczyła pracę artystyczną. Od czasu do czasu przyjmowała niewielkie role, a w 2001 roku wróciła do zawodu.Informacyjna Agencja Radiowa/IAR/O.Kłosińska/E.Porycka/dok.