Kiedy rodzice uczą dzieci grzeczności, oczekując od nich mówienia: „dziękuję”, „proszę”, „przepraszam” itp., nie uczą dzieci jedynie dobrych manier – uczą dzieci sekretu wiecznego szczęścia. Uczenie dzieci dobrych manier ma pozytywny wpływ na ich życie w miarę dorastania. W badaniach psychologicznych (m.in. prowadzonych przez dr. Roberta A. Emmonsa z University of California w Davis i dr. Michaela E. McCullouga z University of Miami czy dr. Martina EP Seligmana psychologa z University of Pennsylvania) wdzięczność jest silnie i konsekwentnie związana z większym szczęściem, pomaga ludziom odczuwać bardziej pozytywne emocje, cieszyć się dobrymi doświadczeniami, poprawiać swoje zdrowie, radzić sobie z przeciwnościami losu i budować silne relacje. Oczywiście badania nie mogą udowodnić przyczyny i skutku, ale zdecydowana ich większość potwierdza związek między wdzięcznością a dobrem jednostki. Wdzięczność jest sposobem na docenianie tego, co się ma. Pozwala wyzwolić się od frustracji ciągłego zaspokajania potrzeb fizycznych i materialnych, jest bardzo ważna w budowaniu i pielęgnowaniu relacji. Nauczenie dzieci wdzięczności i wyrażania wdzięczności w życiu pomoże im nakarmić i utrzymać ważne relacje w późniejszym wieku. Praktykowanie uprzejmości i wdzięczności od najmłodszych lat pomaga w budowaniu siły charakteru, niezłomności i szlachetności. Najlepszym wiekiem do rozpoczęcia nauki dobrych manier jest okres między drugim a siódmym rokiem życia, ponieważ w tym czasie dzieci posługują się inteligencją intuicyjną i chłoną wiedzę wszystkimi zmysłami, zaczynając stopniowo rozumieć prawdziwą wartość szacunku, sprawiedliwości czy empatii.

A jakie są najbardziej efektywne sposoby zwiększania wdzięczności jako zachowania?  Najważniejsze, aby być dla dzieci wzorem do naśladowania, okazywać wdzięczność, mówić o niej, tłumaczyć, czym jest, aby dziecko zrozumiało jej wagę.

Wdzięczność można wyrażać na wiele sposobów, a także ją rozwijać i pielęgnować. Bardzo ciekawym sposobem jest prowadzenie dziennika wdzięczności. Należy nauczyć dziecko zapisywania od 2 do 5 rzeczy, za które jest wdzięczne każdego dnia oraz wyjaśniania, dlaczego każda z tych rzeczy sprawia, że jest ono wdzięczne. Osoby religijne mogą pielęgnować wdzięczność poprzez modlitwę. Pod koniec wieczornej modlitwy dobrze jest podziękować za to, co się danego dnia zdarzyło. Można napisać list wyrażający podziękowanie, wdzięczność i uznanie do osoby, która pozytywnie wpływa na nasze życie. Nie wolno zapominać o sobie i czasem napisać do siebie, dając sobie szansę na dostrzeżenie, jak nasze działanie powiększa dobrostan ludzi, z którymi się spotykamy, jakie mamy zasoby, jakie są nasze możliwości i umiejętności.

Dobrze, aby każdego dnia znaleźć chwilę, aby podziękować w duchu tym, którzy są dla nas dobrzy, a raz w tygodniu usiąść i napisać o swoich błogosławieństwach – zastanawiając się, co poszło dobrze lub za co jesteśmy wdzięczni. Pisząc, trzeba być konkretnym i myśleć o wrażeniach, które odczuwamy, gdy przydarzy się nam coś dobrego.

Autentyczna wdzięczność jest jak życiodajne źródło o wielkiej mocy, dlatego warto wychowywać do wdzięczności. Wdzięczność może przekształcić zwyczajne dni w prawdziwe Święto Dziękczynienia. Może zamienić rutynę w radość oraz zmienić zwykłe okazje w błogosławieństwa (William Arthur Ward).

Autorka jest socjologiem familiologiem (specjalista ds. rodziny), trenerem, działaczką na rzecz rodziny, jedną z głównych inicjatorów oraz współzałożycieli Związku Dużych Rodzin „Trzy Plus”, była pełnomocnikiem ministra sprawiedliwości ds. konstytucyjnych praw rodziny.

Zdjęcie ilustracyjne/Pixabay.com