100 lat temu urodził się aktor Jarema Stępowski

Jarema Stępowski – 100. roczn. urodzindokumentacja Dziś (15 stycznia), mija setna rocznica urodzin Jaremy Stępowskiego, jednego z popularnych aktorów polskiej sceny teatralnej, filmowej, kabaretowej i estradowej. Zagrał w ponad 20 filmach, między innymi: „Ewa chce spać”, „Giuseppe w Warszawie”, „Wojna domowa” i „Awantura o Basię”. Był jednak głównie artystą estradowym, wykonującym popularne, często warszawskie, piosenki. Miał talent do tworzenia barwnych postaci, które jednocześnie bawiły i wzruszały. Zmarł w 2001 roku. Jarema Stępowski niemal całe życie mieszkał i pracował w stolicy. Jego wykonania piosenek w stylu „warszawskiego folkloru” – jak „Jadziem na Bielany”, „Księżyc frajer” czy „Taksówkarz warszawski” – stały się w swych czasach niemal hymnami stolicy. Stępowskiego często też obsadzano w charakterystycznych rolach warszawiaka – cwaniaka. Śpiewał też i gawędził warszawską gwarą w radiowym programie „Podwieczorek przy mikrofonie”, który przejął po Stanisławie Grzesiuku po jego śmierci w 1963 roku. W audycji tej przybliżał słuchaczom piosenki starej i nowej Warszawy. Do historii przeszły jego występy w Kabarecie Starszych Panów u boku Jerzego Wasowskiego czy Jeremiego Przybory. Stępowski grał również na deskach teatrów: Białegostoku, Świdnicy i Łodzi. Został uhonorowany Nagrodą Artystyczną Polskiej Estrady Prometeusz’ 96 za szczególne osiągnięcia dla sztuki estradowej. Zmarł 11 stycznia 2001 roku w Warszawie, w wieku 75 lat. Jest pochowany na Powązkach.(więcej) Jarema Stępowski (wł. Junosza-Stępowski) urodził się w Warszawie 15 stycznia 1925 roku. Chociaż jego stryjem był wybitny przedwojenny aktor Kazimierz Junosza-Stępowski, sam początkowo raczej chciał zostać lekarzem. Plany te pokrzyżowała II wojna światowa. Podczas okupacji niemieckiej trudnił się drobnym handlem. Regularne wizyty na lokalnych targowiskach sprawiły, że dobrze poznał specyfikę warszawskiego folkloru. Po zakończeniu II wojny światowej chorujący na gruźlicę Stępowski wyjechał do Zakopanego. Tam poznał młodego aktora Gustawa Holoubka, który namówił go na podjęcie studiów w warszawskiej Państwowej Szkole Teatralnej. Jerema Stępowski rozpoczął je 1947 roku, mając 22 lata. Uczył się tam pod czujnym okiem wybitnego aktora Aleksandra Zelwerowicza. Po dwóch latach jednak zrezygnował i wyjechał do pracy w teatrze Świdnicy. W tamtejszym Państwowym Teatrze debiutował w 1949 roku. W latach 50. grał na scenach Białegostoku, Warszawy, Łodzi. Od 1957 wrócił do stolicy i grał tam miedzy innymi w Teatrze Komedia, Dramatycznym, Syrena, Ludowym i Kwadrat. Jego żywiołem jednak była estrada. Za namową muzyka Stanisława Grzesiuka, zwanego „bardem z Czerniakowa”, zaczął wykonywać warszawskie piosenki uliczne. Na scenie wcielał się w postać „warszawskiego cwaniaka”, czyli sympatycznego drobnego oszusta mówiącego specyficzną lokalną gwarą. Publiczność niezwykle ciepło przyjęła jego piosenki. „Rudą Mańkę”, „Taksówkarza warszawskiego”, „Odrażającego draba” czy „Księżyca frajera” nucili mieszkańcy także innych polskich miast. Stępowski pojawiał się również na wielkim i małym ekranie. Zagrał w ponad 50 filmach, spektaklach i serialach telewizyjnych, w tym między innymi w komediach „Ewa chce spać” (1957) w reżyserii Tadeusza Chmielewskiego i „Giuseppe w Warszawie” (1964) w reżyserii Stanisława Lenartowicza. Występował też w Kabarecie Starszych Panów Jeremiego Przybory i Jerzego Wasowskiego. Pozostanie w pamięci miłośników tego programu jako wykonawca ballad „Odrażający drab” i „Zimy żal”. Wielu widzów zapamiętało go też dzięki roli w serialu „Wojna domowa” (1965-1966) w reżyserii Jerzego Gruzy, gdzie wcielił się w postać domokrążcy zbierającego suchy chleb dla konia. Artysta często koncertował za granicą, miedzy innymi w USA, Wielkiej Brytanii i Izraelu Jarema Stępowski zmarł w Warszawie w 2001 roku.Informacyjna Agencja Radiowa/IAR/mm/K.Koziełł/dok.